Allah dostları nisan yağmurları gibidir. Nisan yağmurları nasıl ölü toprağı diriltir, yeşertir ise evliyaların sohbetleri de ölü gönülleri diriltir ve yeşertir. Onların sözleri rahmet, bakışları şifadır. O sultanların gönüllerine girmeyi başaranlar ebedi saadete ererler. Zira onların Allah ile özel anları vardır. O anda; gönüllerinde oraya taşıdıkları Allah'ın rahmetine dâhil olurlar.

Kâinatın Sultanı Efendimiz buyuruyor ki: Cemaatte rahmet, ayrılıkta azap vardır. İyilerle beraber olanlar Allah'ın rahmetine kavuşur. Nasıl mı? Zira Allah Azze ve Celle buyuruyor ki: Ben kulumun suretine değil gönlüne bakarım.

İşte tarihten iki örnek: Ashab-ı Kehf'in Kıtmir'ine bakarsanız; kendisi necis bir köpek iken Allah dostları ile bir arada olmasından dolayı Allah onu cennetle müjdeledi. Kim olduğuna değil kiminle olduğuna baktı. Hz. Nuh'un oğlu Kenan da ulü-l-azm bir peygamberin oğlu olmasına rağmen o da müşriklerle beraber olduğundan ebedi cehenneme müstahak oldu. Onun da kim olduğuna değil kiminle olduğuna baktı.